احساس نگرانی در مورد برخی موقعیت های استرس زا در زندگی به طور کلی یک واکنش طبیعی در نظر گرفته می شود. با این حال، هنگامی که اضطراب ثابت، فراگیر می شود و شروع به تأثیرگذاری بر زندگی روزمره و عملکرد فرد می کند، ممکن است به عنوان نوعی اختلال اضطراب بالینی طبقه بندی شود.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد چگونگی بروز اضطراب و گزینه های درمانی در دسترس، ادامه مطلب را بخوانید.
علائم اضطراب
بسته به نوع اختلالی که فرد تجربه می کند، اضطراب می تواند به صورت علائم مختلفی ظاهر شود. افراد مبتلا به اضطراب معمولاً می توانند یاد بگیرند که با درمان مناسب این موارد را مدیریت کنند. برخی از علائم رایج اضطراب به شرح زیر است:
- نگرانی مداوم، غیرمنطقی و/یا بیش از حد
- احساس مکرر عذاب یا خطر
- احساس بی قراری یا در حاشیه بودن
- مشکل در تمرکز
- تحریک پذیری
- مشکل در به خواب رفتن یا ماندن در خواب
گاهی اوقات اضطراب می تواند به صورت علائم فیزیکی نیز ظاهر شود، از جمله:
- سردرد
- حالت تهوع
- تنگی نفس
- لرزش
- ناراحتی معده
- ضربان قلب سریع
- دردهای عضلانی
- تعریق
اختلالات اضطرابی رایج
اختلالات اضطرابی دسته ای از بیماری های روانی هستند. در حالی که همه آنها شامل برخی از تظاهرات بالینی از تجربه اضطراب هستند، علل، علائم و روش های درمانی مورد استفاده برای هر یک ممکن است متفاوت باشد. تعدادی از رایج ترین انواع اختلالات اضطرابی شامل موارد زیر است.
اختلال اضطراب فراگیر (GAD)
GAD با نگرانی تقریباً ثابت و یا بیش از حد مشخص می شود که می تواند برای ماه ها یا حتی سال ها ادامه یابد. این احساسات متوسط تا شدید اضطراب ممکن است با رویدادهای خاص مرتبط باشد و یا ممکن است عمومی و فراگیر بدون علت مستقیم و قابل شناسایی باشد. این احساسات می توانند نشان دهنده موانع مهمی در عملکرد روزانه، روابط و زندگی مدرسه یا کاری فرد باشند.
اختلال هراس
اختلال هراس زمانی اتفاق می‌افتد که یک فرد حملات پانیک غیرمنتظره را تجربه می‌کند، معمولاً بدون هیچ دلیل یا علت قابل تشخیصی. حمله پانیک معمولاً با احساس شدید ترس، ترس و از دست دادن کنترل همراه با علائم فیزیکی قوی مانند ضربان قلب سریع، تنفس نامنظم، گزگز یا بی حسی در اندام ها، حالت تهوع، لرز و تعریق مشخص می شود. اختلال هراس می تواند پس از تجربه یک یا چند حمله پانیک در فرد ایجاد شود و معمولاً به ترس شدید از تجربه دیگری مربوط می شود.
اختلال وسواس اجباری (OCD)
OCD شکلی از اضطراب است که در آن فرد افکار ناخواسته، غیرمنطقی و وسواسی را تجربه می کند که اغلب منجر به رفتارهای اجباری می شود. انگیزه انجام اجبار – که ممکن است شامل مواردی مانند تمیز کردن مکرر، چک کردن، شمارش، سازماندهی و غیره باشد – به ویژه می تواند به طور قابل توجهی در عملکرد و کیفیت زندگی فرد تداخل ایجاد کند.
اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)
اختلال استرس پس از سانحه ممکن است در برخی از افرادی که شاهد یا تجربه یک رویداد آسیب زا، مانند یک عمل خشونت آمیز، یک بلای طبیعی، مبارزه فعال، یا سوء استفاده بوده اند، ایجاد شود. بدون درمان، خاطرات دشوار تجربه ممکن است به مرور زمان بر آنها تأثیر بگذارد، اغلب تا حدی که عملکرد آنها با مشکل مواجه شود. علائم رایج عبارتند از کابوس، بازگشت به گذشته به رویداد، افکار مزاحم، احساس شدید اضطراب و موارد دیگر.
اختلال اضطراب اجتماعی
اختلال اضطراب اجتماعی ممکن است زمانی تشخیص داده شود که فردی ترس مداوم و شدید از قضاوت شدن یا شرمساری در موقعیت های اجتماعی را تجربه کند. این چیزی بیش از خجالتی بودن است و در عوض با اجتناب از موقعیت های اجتماعی و یا علائم متوسط تا شدید اضطراب در هنگام مواجهه با آنها مشخص می شود.
چگونه اضطراب تشخیص داده می شود
اکثر افراد هر از گاهی احساس اضطراب را تجربه می کنند. با این حال، اگر این احساسات مداوم، شدید و یا به طور منظم با عملکرد روزانه شما تداخل دارند، ممکن است بخواهید برای ارزیابی با یک متخصص مراقبت های بهداشتی ملاقات کنید. یک پزشک می تواند علائم و سابقه پزشکی شما را تجزیه و تحلیل کند و آزمایشاتی را برای رد هر گونه علت فیزیکی احتمالی برای آنچه تجربه می کنید انجام دهد. سپس ممکن است شما را به یک متخصص سلامت روان ارجاع دهند، که معمولاً علائم شما را با راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM) مقایسه می‌کند تا تشخیص دهد که آیا ممکن است به عنوان یک اختلال سلامت روان بالینی واجد شرایط باشند یا خیر. سپس آنها معمولاً یک برنامه درمانی را توصیه می کنند. حتی اگر علائم شما به عنوان یک اختلال واجد شرایط نباشند، یک درمانگر همچنان می تواند به شما کمک کند تا مهارت های مقابله ای را برای مقابله با آنها توسعه دهید.
چگونه اضطراب درمان می شود
درمان توصیه شده برای افراد مبتلا به اختلال اضطراب به اختلال خاص، شدت علائم، هر گونه شرایط همزیستی و سابقه شخصی پزشکی و سلامت روان بستگی دارد. گفته می‌شود، نوعی از روان‌درمانی معمولاً جزء کلیدی درمان است. به عنوان مثال، درمان شناختی رفتاری (CBT) به عنوان «استاندارد طلایی فعلی درمان روان‌شناختی » در نظر گرفته می‌شود و تحقیقات از اثربخشی آن برای اختلالات اضطرابی مختلف پشتیبانی می‌کنند. یک درمانگر شناختی رفتاری بر کمک به فرد تمرکز می کند تا الگوهای فکری تحریف شده یا ناقصی را که باعث احساسات و یا رفتارهای ناراحت کننده می شوند، تشخیص دهد و سپس تغییر دهد.
سایر انواع درمانی که یک متخصص سلامت روان ممکن است توصیه کند شامل مواجهه درمانی، درمان بین فردی، درمان پذیرش و تعهد یا موارد دیگر است. توجه داشته باشید که یک متخصص پزشکی همچنین ممکن است انواع خاصی از داروها را برای مبتلایان به اختلالات اضطرابی، معمولاً همراه با روان درمانی نیز تجویز کند. باز هم، همه چیز به علائم و موقعیت منحصر به فرد یک فرد خاص بستگی دارد.
